W tym artykule zobaczysz jakie różnice można znaleźć pomiędzy białkiem roślinnym a białkiem zwierzęcym!
Artykuł oryginalnie wstawiony przez stronę: zywieniesportowcow.pl, link do artykułu: Klik! Według mnie jest bardzo ciekawy! Zapraszam!
W pierwszej części mogliście przeczytać dlaczego białka roślinne są mniej skuteczne w stymulacji procesu syntezy białek mięśniowych w okresie poposiłkowym. Dzisiaj możecie natomiast dowiedzieć się czy wegetarianie skazani są na niepowodzenie w budowaniu masy mięśniowej czy być może większe znaczenie ma ilość, a nie jakość spożywanego białka.
Białka roślinne a masa mięśniowa – Badania przewlekłe
Gwałtowne zmiany MPS często są utożsamiane z długoterminowymi zmianami fenotypowymi (np. większe przyrosty/ utrzymanie masy mięśniowej), będącymi odpowiedzią na interwencję żywieniową lub/i treningową (78). Niemniej jednak gwałtowne zmiany MPS nie są ilościowym oszacowaniem hipertrofii mięśniowej. Zamiast tego odpowiedź MPS wywołana różnymi interwencjami żywieniowymi/ treningowymi powinna być rozpatrywana jako wskaźnik regeneracji mięśni szkieletowych (np. naprawa i przebudowa tkanki mięśniowej), z zastrzeżeniem że przewlekłe stosowanie takiej interwencji może doprowadzić do różnic w hipertrofii mięśni szkieletowych lub/i utrzymanie masy mięśniowej.
Do tej pory ustalono, że spożycie białka sojowego wywołuje poposiłkową odpowiedź MPS w mniejszym stopniu niż konsumpcja wołowiny (31), białka serwatkowego (19,21) lub mleka (32), zarówno w warunkach spoczynkowych jak i w okresie powysiłkowym. Ustalenia te rodzą pytanie czy przewlekłe spożywanie białka roślinnego lub zwierzęcego doprowadzi w długoterminowej perspektywie do różnic fenotypowych (np. różnice w masie mięśniowej).
Hartman i in. (16) zaobserwował, że zwyczajowa konsumpcja 17,5 g białka pochodzącego z mleka, połączona z 12-tygodniowym treningiem oporowym, skutkowała większym przyrostem beztłuszczowej masy ciała (LBM; 3,9 vs 2,8 kg) w porównaniu do grupy, która spożywała białko sojowe zawierające taką samą ilość azotu. W zgodzie z tymi doniesieniami pozostaje badanie Volka i in. (79), który wykazał że spożywanie 24 g białka serwatkowego przez okres 36 tygodni, w połączeniu z treningiem oporowym, w rezultacie doprowadziło do zwiększenia LBM w większym stopniu niż po spożywaniu analogicznej ilości białka sojowego. Podobnie Campbell i in. (80) dowiódł, że w trakcie 12-tygodniowego okresu treningowego grupa wszystkożerna charakteryzowała się większym przyrostem LBM oraz zwiększeniem rozmiaru włókien mm. typu II niż grupa stosująca głównie dietę laktowegetariańską. W późniejszym badaniu wykazano, że zwiększenie podaży białka z 0,78 g/kg masy ciała/dzień do ilości 1,15 g/kg mc./d zniwelowało różnice pomiędzy grupami stosującymi odpowiednio dietę wszystkożerną oraz laktowegetariańską (81). Co więcej wyniki te sugerują, że spożywanie większej ilości białka może minimalizować różnice w zdolności do modulowania przyrostów tkanki mięśniowej w trakcie długotrwałych interwencji treningowych, występujące pomiędzy poszczególnymi źródłami białka (roślinne vs zwierzęce) (82).
Całość artykułu znajdziesz na stronie: http://zywieniesportowcow.pl/bialka-zwierzece-vs-bialka-roslinne-cz-ii/
