Teoria sportu dzieli system szkolenia na pięć podsystemów, mających wpływ na ostateczny wynik sportowy zawodnika. Podsystemy te są od siebie na wzajem mniej lub bardziej zależne, wpływając ostatecznie na kształt i przebieg konkretnego szkolenia.

Systemy szkoleniowe

Sporty elektroniczne nierozłącznie związane są z zaawansowaną technologią komputerową i multimedialną, w postaci konsol do gier, laptopów i komputerów stacjonarnych. Ostatnio także z najnowocześniejszymi systemami rzeczywistości wirtualnej. Urządzeniate umożliwiają efektywne zbieranie danych z prowadzonej rozgrywki, analizowanie ich pod względem skuteczności konkretnych zagrywek czy popełnianych błędów. Podobnie jak występuje to w sporcie tradycyjnym, gdzie, dla przykładu, nagrania wideo mogą posłużyć do analizy i doskonalenia techniki skoków do wody przez sportowca (jak i jego trenera). Tak samo w przypadku sportów elektronicznych, nagrywanie i przechowywanie szczególnie ciekawych sytuacji z treningów czy sparingów pozwala na autoedukację gracza i doskonalenie umiejętności w drodze do perfekcji.

Pytaniem, nad którym warto się zastanowić jest to, czy w rzeczywistości istnieje coś takiego, jak system szkolenia, nakierowany specjalnie na potrzeby i wymagania sportowców elektronicznych. Czy sportowiec elektroniczny, który odnosi sukcesy nie mając trenera, nie prognozując rozwoju dyscypliny oraz nie mając zabezpieczenia materialnego może zostać nazwany sportowcem?

Orientacyjna klasyfikacja wybranych dyscyplin sportu według ich stopnia trudności – poziomów koordynacji ruchowej [wg Starosta 1993]

Możliwa jest zatem sytuacja, w której wypracowany model szkolenia sportowego jest niepoprawny w odniesieniu do sportów elektronicznych. Poszczególne podsystemy w przypadku sportu elektronicznego mogą też wymagać większego zaangażowania ze strony sportowca, bowiem to na nim często skupia się cała odpowiedzialność za karierę i jej rozwój. To, czy sportowiec elektroniczny może sobie pozwolić na trenera, menadżera bądź analityka, uzależnione jest od dyscypliny, którą uprawia, a w dużej mierze od jej popularności wśród osób zainteresowanych tą dziedziną aktywności sportowej.

Esport a proces treningowy i selekcja

Jako, że ten zbiór dyscyplin sportowych jest dosyć młody i wciąż rozwijający się, można przypuszczać, że większość osób nie jest w stanie pozwolić sobie na starannie zaplanowany i kontrolowany proces treningowy. W sportach tradycyjnych dobór i selekcja zawodników dokonywana jest na trzy sposoby: intuicyjny, naturalny i kierowany. Selekcja w sposób kierowany polega po kolei na preselekcji, selekcji wstępnej, selekcji właściwej oraz selekcji końcowej. (Sozański 2015). Dobór i selekcja w sportach elektronicznych jest w tym zakresie wciąż niezwykle ograniczona. Selekcja do sportów elektronicznych przebiega zazwyczaj w sposób naturalny, bądź intuicyjny – szanse na dostanie się do profesjonalnej drużyny dla przyszłych graczy-zawodników, w zależności od wielu czynników, pojawiają się i znikają.

Stres

Stres jest nieodłączną częścią ludzkiego życia. Doświadczamy go niemal codziennie, w różnych sytuacjach i z różnym natężeniem. Dla sportowców, ich wydajności i osiąganych wyników bodziec ten jest niezwykle istotny. Zawodnicy uprawiający sporty tradycyjne, z własnego wyboru są poddawani licznym czynnikom wewnętrznym i zewnętrznym, które mogą i powodują stres, a sytuacje takie występują w całym procesie szkolenia sportowca.

Model funkcjonowania człowieka w zależności od poziomu stymulacji

Jedno zagranie, pojedyncza akcja wykonana przez sportowca może w najlepszym wypadku uczynić z niego gwiazdę, a w najgorszym definitywnie przekreślić jego przyszłą karierę. Powstaje czasem swoisty efekt kuli śniegowej – niepowodzenia w karierze sportowca mogą na przykład powodować u niego niepewność co do jego stabilności finansowej, doprowadzając jednocześnie do nadmiaru stresu w samo-nakręcającej się spirali. Przedłużający się stres skutkuje zaburzeniem homeostazy i specyficzną odpowiedzią organizmu, co w ostateczności może doprowadzić do stanów depresyjnych, a nawet prób samobójczych (Trauer 1992, Borkowski 2001).

Podsumowanie

W świetle wyżej poruszonych zagadnień rozsądnie jest przypuszczać, że większość sytuacji stresowych w przypadku sportowców elektronicznych może być spowodowana brakiem zachowania odpowiedniej struktury systemu ich szkolenia. By radzić sobie z takimi wyzwaniami, gracz potrzebuje kogoś, kto go wesprze – specjalisty, który go pokieruje i zmotywuje, stosując przy tym odpowiednie techniki szkoleniowe. Jednakże to, czy tacy trenerzy i systemy zaprojektowane specjalnie do potrzeb sportowców elektronicznych istnieją, jak wyglądają i jak działają wymaga przeprowadzenia badań w tym zakresie.