Droga do mistrzostwa sportowego jest często trudna i nie zawsze jasno zdefiniowany jest kierunek w jakim sportowiec powinien podążać, aby osiągnąć postawione sobie cele. Sport elektroniczny to stosunkowo młody zbiór dyscyplin sportowych. Wymaga zatem szczególnej uwagi i odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące tego, jak powinno wyglądać szkolenie sportowca elektronicznego.

Rozwój e-sportu

W dziedzinie sportu profesjonalnego największą wartością zawsze był osiągany wynik sportowy. Podobnie jest w sporcie elektronicznym, który w ciągu ostatnich kilku lat zyskał na popularności, jednocześnie zachowując stały, geometryczny wzrost nagród pieniężnych. Uczelnie kształcące kadrę trenerską, zajmujące się sportami tradycyjnymi, nie zdążyły się jeszcze zaadaptować do nowo powstałej sytuacji na rynku. Brak jest miejsc, w których mogliby szkolić się przyszli trenerzy i analitycy, przeznaczeni do profesjonalnej opieki nad sportowcami elektronicznymi. Przekonanie, że e-sport można zaliczyć do grona pozostałych dziedzin sportowych, nie zdążyło się jeszcze upowszechnić w społecznej świadomości. Podjęcie tematu sportów elektronicznych wynika z narastającej potrzeby wprowadzenia ich do grona pełnoprawnych dyscyplin sportowych oraz w kręgi środowisk akademickich, zajmujących się sportami tradycyjnymi.

E-sport to zdrowie?

E-sport, jako prężnie rozwijająca się dziedzina rywalizacji międzyludzkiej, posiada wiele atrybutów łączących go ze sportami tradycyjnymi. Podobnie jak w nich, tak i w e-sporcie, by być lepszym od swojego przeciwnika i osiągać nowe życiowe rekordy, niezbędny jest intensywny i ściśle ukierunkowany trening. Niestety, co jest znamienne i dobrze znane  sportowcom tradycyjnych dziedzin, wysiłek włożony przez sportowca elektronicznego niejednokrotnie naraża go na rozmaite problemy związane ze zdrowiem psychicznym i fizycznym. Największe obciążenia dotykające e-sportowców w aspekcie fizycznym to wielogodzinna, wymuszona pozycja siedzącą, przyjmowana przez cały czas trwania rozgrywki. Gdy przyjrzymy się aspektom psychicznym związanym z tą formą aktywności, na pierwszy plan wysuwa się zmęczenie i przeciążenie spowodowane intensywnym i niezwykle szybkim przetwarzaniem ogromnych ilości informacji, które wręcz bombardują gracza podczas treningu bądź rozgrywki na arenie.

Podsumowanie

Wprowadzenie e-sportu w mury akademickie, spisanie jego podstawowych reguł i zamierzeń, a co chyba najważniejsze, nauczanie go na poziomie podobnym do tego, jaki dotyczy sportów wykładanych obecnie na aulach uczelni wychowania fizycznego, może otworzyć przed nim zupełnie nowe perspektywy. Poszerzona w ten sposób oferta nauczania dla młodych ludzi zachęci ich do wstępowania w szeregi uczelniane, umożliwiając im rozwój pasji i samorealizację pod okiem wykwalifikowanych fachowców, a dla środowiska sportowego będzie niewątpliwym powiewem świeżości i początkiem nowej ery rywalizacji.

Piśmiennictwo:
Białecki A, Analiza wybranych aspektów szkolenia sportowców elektronicznych – Praca licencjacka, Katedra Teorii Sportu, Sportów Wodnych i Zimowych, Zakład Teorii Sportu, Warszawa 2016